تیک تاک تند ثانیه ها سکوت فضا را شکسته اند. ساعت 2بامداد را نشان می دهد. خواب از سر پریده است. خاطرات به نوبت و بی اراده مرور می شوند بر پردهء‌ پلک های بسته ام.
تلخ و شیرین، خوب و بد، سکانس به سکانس و فریم به فریم می گذرند از نظرم و مرا به تامل وا می دارد بر احوالات گذشته،‌ کمی به خودم می آیم و متوجه می شوم چقدر از خود بی خود شده ام. انحراف یافته ام از راهی که برای آینده ام در نظر داشتم و گویی کبک گونه سر بر برف برده و بی خبر از همه جا غرق شده ام در خویشتن و بی راهه رفته ام از اصول و صراط مستقیمی که سرلوحه و نقشه راه خویش قرار داده بودم. وای بر من...
عمیقتر می شوم تا بیابم کجا خشت اول را کج نهادم و اینگونه به کج راهه رفته ام و تا این حد بدنبال سراب ها از پی هم دویده و به هیچ رسیده ام و غیر از هیچ،‌ دیگر هیچ نیافتم. بازبینی می کنم و نقطه به نقطه به گذشته می نگرم. تا ببینم کجا از جاده جا مانده و کی از قافله رها شده ام.
با کاروان همراه بودیم. با مسائل ریز و درشت اما خوش و خرم مسیر انقلابمان را می پیمودیم. طوفانی در گرفت شد. کاروانیان می گفتند این طوفان فتنه است مراقب باشید عقب نمانید یا گم نشوید. از راه باز تایستید که غبار فتنه گمراهتان نکند، ایستادنمان همان و جا ماندن همانا. غبار فتنه فضا را پر کرده بود و گرد و غبار چشمها را کم سو نمود.
کمی که پیشرفتم کاروان سالار را یافتم در حالی که علم بر دست داشت و منتظر، با روی گشاده استقبالمان نمود و گفت:
«همه ‏ى کسانى که به این چهار نامزد رأى دادند، مأجورند؛ ان‏شاءاللَّه اجر الهى دارند. همه‏شان در درون جبهه‏ ى انقلابند، متعلق به نظامند؛ اگر با قصد قربت رأى داده باشند، عبادت هم کرده ‏اند. خط انقلاب، چهل میلیون رأى دارد؛ نه بیست و چهار و نیم میلیون که رأى به رئیس جمهور منتخب است. چهل میلیون به خط انقلاب رأى دادند.»بیانات رهبر معظم انقلاب در نمازجمعه تهران 88
هدایتگری کرد که مبادا کسی جزو ظالین باشد. چه خوش راهبری کردمان و از طوفان حوادث و تلاطم امواج سهمگینش عبورمان داد.
دلسوز است و غمخوار.

این ایام گردبادها دوباره پا گرفته اند و دور و برمان را احاطه کرده.
عده ای در راس کاروان پیش می روند و یقین دارند از بازماندگان و عقب افتادگان نیستند و نگرانیشان از این است که عده زیادی جا مانده اند و کند حرکت می کنند. به گمانشان در زمرهء سابقونند. اما به خطا رفته اند واقعیت آنست که چهار نعل می تازند و پیش به سوی نا کجا آباد می روند.
کاروانیان نگران شده اند. چرا که عده ای دوباره جدا گردیده اند از جمع و به تاخت می روند.
اگر سخنان کاروانسالارمان را خوب به یاد آورند و بدان عمل کنند. باز خواهند گشت و همراه خواهند شد در مسیر مستقیم و صحیح.

«اما خطاب دوم من، خطاب به سیاسیون و نامزدها و گردانندگان احزاب و جریانات است. من میخواهم عرض کنم به این حضرات، که امروز یک لحظه‏ى حساس تاریخى براى کشور است؛ نگاه کنید به وضع دنیا، نگاه کنید به وضع خاورمیانه، نگاه کنید به وضع اقتصادى عالم، نگاه کنید به مسائل کشورهاى همسایه‏ى ما مثل عراق، مثل افغانستان، مثل پاکستان. ما در نقطه‏ى حساسى از تاریخ قرار گرفته‏ایم. همه‏ى ما وظیفه داریم که در این مرحله‏ى تاریخى هوشیار باشیم، دقیق باشیم، مواظب باشیم اشتباه نکنیم.» بیانات رهبر معظم انقلاب در نمازجمعه تهران 88

«آن کسانى که به یک نحوى یک نوع مرجعیتى در افکار مردم دارند؛ از این سیاسیون و رؤساى احزاب و کارگردانان جریانات سیاسى، و یک عده‏اى از اینها حرف‏شنوى دارند، اینها خیلى باید مراقب رفتار خودشان باشند؛ خیلى باید مراقب گفتار خودشان باشند. اگر آنها کمى افراطی‏گرى کنند، دامنه‏ ى این افراطی‏گرى در بدنه‏ ى مردم به جاهاى بسیار حساس و خطرناکى خواهد رسید که گاهى خود آنها دیگر نمیتوانند آن را جمع کنند، که ما نمونه‏ هایش را دیده ‏ایم. افراط وقتى در جامعه به وجود آمد، هر حرکت افراطى به افراطى‏گرى دیگران دامن میزند»بیانات رهبر معظم انقلاب در نمازجمعه تهران 88

«من هیچ اعتقادى ندارم به دفع؛ من گفتم در نماز جمعه؛ اعتقاد من به جذب حداکثرى و دفع حداقلى است؛»

تامل در گذشته، چراغ راهی ست برای آینده. امیدوارم در مسیر درست گام بردارم و به دیگران نیز توصیه می کنم به راه اصلی باز گردند که عاقبت افراط و تفریط، انحراف است. مراقبت کنند، مبادا از این سو یا آنسوی بام بیافتند.

پ.ن:
- تعریف ناصحیح از کاندیدای مورد نظرمان نیز نوعی تخریب است.
- برگزیده مجله پارسی نامه در تاریخ پنج شنبه 11 اسفند 90.