فرازهایی از دعای کمیل رو آوردم که شرح اون گوشه ای از عنایات خداوند رو نشون میده نسبت به بندگانش، و مرورش خالی از لطف نیست. فَبِالْیَقِینِ أَقْطَعُ لَوْ لاَ مَا حَکَمْتَ بِهِ مِنْ تَعْذِیبِ جَاحِدِیکَ ترجمه: عذاب قیامت، هیچ نسبت و ربطى به اهل ایمان ندارد، عذاب قیامت، میوه ى تلخ انکار حق و دشمنى با خداست. خداوند سوگند یادکرده که جهنم را از همه کافران پر کند اما حضور کافران هم در دوزخ ابدی و دائمی نخواهد بود. حال کسى که کافر، منکر و معاند خداوندگار رحمان نیست و نسیمی از توحید قلبش را نوازش کرده و دارای کم و بیش دارای اخلاق و عمل شایسته است، پی نوشت:
وَ قَضَیْتَ بِهِ مِنْ إِخْلاَدِ مُعَانِدِیکَ
لَجَعَلْتَ النَّارَ کُلَّهَا بَرْداً وَ سَلاَماً
وَ مَا کَانَ لِأَحَدٍ فِیهَا مَقَرّاً وَ لاَ مُقَاماً
لَکِنَّکَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُکَ
أَقْسَمْتَ أَنْ تَمْلَأَهَا مِنَ الْکَافِرِینَ
مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ
وَ أَنْ تُخَلِّدَ فِیهَا الْمُعَانِدِینَ
پس به یقین میدانم که اگر فرمانت در به عذاب کشیدن منکران نبود
و حکمت به همیشگى بودن دشمنانت در آتش صادر نمیشد،
هر آینه سرتاسر دوزخ را سرد و سلامت میکردى
و براى احدى در انجا قرار و جایگاهى نبود،
امّا تو که مقدّس است نامهایت
سوگند یاد کردى که دوزخ را از همه کافران
چه پرى و چه آدمى پر سازى
و ستیزه جویان را در آنجا همیشگى و جاودانه بداری
عذاب قیامت، دست پخت متکبران و مغروران و گنه کاران حرفه اى است.
عذاب قیامت، نتیجه و محصول معاصى و آلودگى هاست.
عذاب قیامت را کارگاه وجود انسان تولید کرده و اگر تولید نمى‌کرد هرگز از جاى دیگر تولید نمى‌شد. (1)
حتی کافران هم امید به رهایی خواهند داشت.
تنها کسانی در عذاب ابدی خواهند ماند که از سر دشمنی و عناد سرکشی خدا را انجام داده باشند.
چرا و به چه سبب به عذاب دچار شود؟!
چرا به لطف خدایی که کافران نیز به رحمت واسعه او امیدوارند، نباید امیدوار بود؟
1- شرح دعای کمیل، استاد حسین انصاریان، ص 468
نویسندگان وبلاگ :
ابراهیم .ب (@)[1]
چشم بر پنجره ام دوخته ام تا شاید ...
شاید این جمعه بیاید شاید...
