یک خانم، به ظاهر خود رسیده است. با لباس فاخر، با مانتوی کوتاه و اندامی، روسری با ابعاد کم و خوش رنگ که بر روی موهای رنگ شده آویخته با صورت آرایش کرده؛ یا اصلا با یک تنوع پوشش جذابتر دیگر، در جامعه حاضر می شود. طبیعتا یک ظاهر زیبا می تواند نگاه دیگران را جذب کند و چشمهایی را خیره به این صحنه نماید و یا حتی برخی دزدانه نگاهی بیاندازند و زیرچشمی مجذوب شوند. شاید این دیده شدن برای زن اهمیت داشته باشد.

حال اگر یک خانم با چنین وضعیتی، به همراه مردی وارد جامعه شود، کمابیش این نگاه ها روانه خواهد شد. در این حین، مرد چه حسی خواهد داشت؟ احتمال دارد بی تفاوت از کنار این نظاره ها بگذرد و اعتنایی ننماید. با هر دلیلی یک امر طبیعی و عادی جلوه دهد.

اما اگر این فرد بداند که نیت دیگران از نظر به ناموسی که با وی همراه شده چیست، آیا بازهم این وضعیت را عادی و طبیعی می پندارد؟

مردی که با یک زن به خود رسیده بیرون می رود، نمی بیند نگاه ها را؟ اما آیا معنای آنرا نیز می داند؟ وقتی مرد نامحرم به زن بدحجاب نگاه می کند، در ذهن خود، با وی همبستر می شود. حال، در طول این مدت چند نفر در پی نگاه های شهوانی، در ذهن بیمارشان با این زن همبستر می شوند؟ در حالیکه مردش کنار اوست. نمی داند نگاه گناه آلود چه می کند؟ اولین انعکاس صورت و اندام نامحرم در ذهن فرد، او را آلوده می کند؛ عاقبت نظر لاجرم زناست.

آیا مردانی که با ناموس بدحجاب خود در اجتماع ظاهر می شوند، به این مسئله می اندیشند و چنین فاجعه ای را درک می کنند؟

این نگاه ها در رحم و جنین زن بدحجاب نیز تاثیر می گذارد. در شخصیت کودکی که از وی متولد می شود تاثیر سوء دارد. پس فرق است بین زن محجبه و زن بدحجاب و بی حجاب.

در کتاب کافى از امام باقر (علیه السلام) نقل شده که جوانى از انصار در مسیر خود با زنى روبرو شد (و در آن روز زنان مقنعه خود را در پشت گوشها قرار می ‏دادند و طبعا گردن و مقدارى از سینه آنها نمایان می‏شد ).

چهره آن زن نظر آن جوان را به خود جلب کرد و چشم خود را به او دوخت. هنگامى که زن گذشت جوان هم چنان با چشمان خود او را بدرقه می کرد در حالى که راه خود را ادامه می داد تا اینکه وارد کوچه تنگى شد و باز هم چنان به پشت سر خود نگاه می ‏کرد، ناگهان صورتش به دیوار خورد و تیزى استخوان یا قطعه شیشه‏اى که در دیوار بود، صورتش را شکافت!

جوان به خود آمد و دید خون از صورتش جارى است و به لباس و سینه‏اش ریخته! (سخت ناراحت شد) با خود گفت: به خدا سوگند من خدمت پیامبر می ‏روم و این ماجرا را بازگو می ‏کنم.

هنگامى که چشم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به او افتاد فرمود چه شده است؟

و جوان ماجرا را نقل کرد، در این هنگام جبرئیل، نازل شد و آیه 30 را آورد.

«قُل لِّلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَیَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِکَ أَزْکَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یَصْنَعُونَ»
به مردان مؤمن بگو که چشمان خویش را ببندند و شرمگاه خود را نگه دارند، این برایشان پاکیزه تر است زیرا خدا به کارهایی که می کنند آگاه است

«وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُیُوبِهِنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاء بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاء بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُوْلِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاء وَلَا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِن زِینَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ»(1)
و به زنان مؤمن بگو که چشمان خویش را ببندند و شرمگاه خود را نگه ، دارندو زینتهای خود را جز آن مقدار که پیداست آشکار نکنند و مقنعه های خود را تا گریبان فرو گذارند و زینتهای خود را آشکار نکنند ، جز برای شوهر خودیا پدر خود یا پدر شوهر خود یا پسر خود یا پسر شوهر خود یا برادر خود یاپسر برادر خود ، یا پسر خواهر خود یا زنان همکیش خود ، یا بندگان خود ،یا مردان خدمتگزار خود که رغبت به زن ندارند ، یا کودکانی که از شرمگاه زنان بی خبرند و نیز چنان پای بر زمین نزنند تا آن زینت که پنهان کرده اند دانسته شود ای مؤمنان ، همگان به درگاه خدا توبه کنید، باشد که رستگار گردید.

پی نوشت:

1- آیات 30 و 31 سوره مبارکه نور