روزی روزگاری، استادی در کلاس درسش به یکی از شاگردان محبت بیشتری می نمود. در فرازهایی از دعای کمیل میخوانیم: «...وَلا تَفْضَحْنی بِخَفِی مَا اطَّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنْ سِرّى، وَلا تُعاجِلْنی بِالْعُقُوبَةِ عَلى ما عَمِلْتُهُ فی خَلَواتی مِنْ سُوءِ فِعْلی وَإساءَتی وَدَوامِ تَفْریطی وَجَهالَتی وَکَثْرَةِ شَهَواتی وَغَفْلَتی...» و به قبایح پنهانم که تنها تو بر آن آگاهى مرا مفتضح و رسوا نگردانى و بر آنچه از اعمال بد و ناشایسته در خلوت بجا آورده ام و تقصیر و نادانى و کثرت اعمال غفلت و شهوت که کرده ام (کرم کن و) زودم به عقوبت مگیر. خلوت هایمان را برای خدا کنار بگذاریم. اگر بخواهیم در خلوت گناه کنیم باید در نظر داشته باشیم که تنها شاهد و ناظر ما خداوند است. آیا رواست که در محضر چنین بزرگی مرتکب گناهی شویم هر چند کوچک؟ شخصی به آیت الله بهجت عرض کرد: بسیار وسوسه میشم. ایشون فرمودند: شما هم زیاد لااله الا الله بگویید. مرحوم آیت الله شیخ جواد تبریزی در جواب سوالی در همین مذمون فرمودند: مواظب باشید که این، وسوسه شیطان است، شیطان همواره در کمین است و مىخواهد همانگونه که قسم خورده شما را از طریق مستقیم خارج کند و با القاى وسوسه شما را مأیوس گرداند، مواظب باشید فریب شیطان را نخورید. شما با عمل به تکالیف شرعى و دقت در عمل به تکالیف و همچنین توسل به اهل بیت علیهم السلام که سفینه نجات هستند از خدا بخواهید تا شیطان را از شما دور کند و ارتباط خود با خدا را قوى کنید. زیاد ذکر بگویید و دعا بخوانید، همیشه استغفار بطلبید و هرگاه وسوسه شدید خود را به کارى مشغول کنید، زیاد صلوات بفرستید؛ سعى کنید تنها جایى ننشینید که فکرهاى متشتت شما را مشغول کند، با تمسک به حبل متین اهل بیت علیهم السلام و شرکت در مجالس وعظ و خطابه بر معلومات خود بیفزایید و با افراد فاضل و متدین مشورت کنید و سعى کنید قسمتى از روز خود را با آنها بگذرانید. و به هرچه به ذهنتان آمد اهمیت ندهید؛ «لعنت بر شیطان» بگویید و همین طور ادامه دهید ان شاء اللَّه بر وسوسه شیطان غلبه خواهید کرد. و با دائم الذکر بودن، شیطان را از خود دور کنید. ان شاء اللَّه به تدریج این حالت وسواس رفع خواهد شد. پ.ن:
شاگردان دیگر که از این بذر محبت استاد به این همکلاسی خود رشک برده و شکایت خدمت استاذ بردند.
حضرت استاد بر این عریضه شاگردان کمی تامل نمود و امر فرمود چند پرنده حاضر کنند. هر طایر را به شاگردی سپرد و گفت: بروید این پرندگان را ذبح کنید، اما در جایی که هیچ کس نباشد و این عمل شما را کسی نبیند. هر کدام به سویی روان شدند.
پس از ساعاتی، تک تک شاگردان با مرغان بی جان به خدمت استاد بازگشتند. مدتی گذشت و همه حاضر شدند؛ اما از آن شاگرد محبوب خبری نشد که نشد.
کم کم همه نگران می شدند که به ناگاه آن شاگرد نیز به جمع دوستان و هم شاگردی ها پیوست. اما مرغی که در دست داشت زنده بود. همهمه افتاد...
استاد دلیل خواست که چرا بر آنچه دستور داده بودم عمل نکردی!؟
شاگرد سر به زیر انداخت و عرض کرد: هر جا که رفتم و به هر مکان خلوتی رسیدم، همین که خواستم ذبح کنم این پرنده را، خدا را بر عمل خویش شاهد و ناظر یافتم و بنابر فرمایش شما، هیچ جایی نیافتم که خدا در آن مکان شاهد و ناظر عمل ما نباشد.
با تهذیب نفس و کنترل کردن خواستها و هواهای نفسانی، میتونیم تا ملکوت خدا پرواز کنیم و جایگاه رفیعی در آسمونها برای خودمون پیدا کنیم.
- پیامبر اکرم (ص) میفرمایند: به کوچکی گناه نگاه نکن بلکه ببین چه خالقی را نافرمانی میکنی.
- حالا که تو محیط اینترنت هستید یه چیزی هم بگم: با چشمهایی که میخواهید به وسیلهء آن جمال دلربای صاحبمان حضرت ولیعصر(عجل الله تعالی فرجه شریف) را ببینید گناه نکنید.
رواق منظر چشم من آشیانه توست کرم نما فرود آ که خانه خانه توست.
- برگزیده مجله پارسی نامه در تاریخ یکشنبه 30 بهمن 90.
نویسندگان وبلاگ :
ابراهیم .ب (@)[1]
چشم بر پنجره ام دوخته ام تا شاید ...
شاید این جمعه بیاید شاید...
