آی کبوتر که نشستی روی گنبد طلا من کبوتر بقیع ام با تو خیلی فرق دارم خونه قشنگ تو کجا و این خونه کجا اون جا هر کی میپره طائر افلاکی میشه اونجا خادما با زائر آقا مهربونن تو که هر شب می سوزه چلچراغا دور و برت کی میگه که تو غریبی غریب عاشق نداره غریب اونه تو بقیع شمع و چراغی نداره پ.ن:
تو که پرواز می کنی تو حرم امام رضا
سرم و بجای گنبد روی خاکها می ذارم
گنبد طلا کجا قبرهای ویرونه کجا
این جا هر کی می پره بال و پرش خاکی میشه
اینجا زائرا رو از کنار قبرها می رونن
به امام رضا بگو غریب تویی یا مادرت
روز و شب این همه مجنون رو خاکت سر می ذاره
نه ضریح و نه حرم حتی رواقی نداره....
کفتری نمی بینی تو غربت دور و برش، هرکی اونجا می پره خاکی می شه بال و پرش، کاشکی می شد پر و بالم قد آسمون می شد، تا شاید سایه بون یه قبر بی نشون می شد...
نویسندگان وبلاگ :
ابراهیم .ب (@)[1]
چشم بر پنجره ام دوخته ام تا شاید ...
شاید این جمعه بیاید شاید...
